Inspirerend leiderschap

Leiderschap = sturen zonder te sturen

Als leidinggevende mag je een team aansturen.
Zo noemen we dat. ‘Een team aansturen’.
Klinkt best goed hè.

En het idee is dat je ze zo stuurt, dat ze een bestemming bereiken.
Een doel wat je als team of organisatie voor ogen hebt.
Een salestarget of omzet dat je wil realiseren (of aan je is opgedragen).
Een project dat voor een bepaalde datum succesvol afgerond moet worden.
Afin….er ploppen vast wel wat ‘bestemmingen’ bij je op nu.

Het is duidelijk voor je.
Die kant moeten we op. Dat moet gerealiseerd worden.
En jij mag ze aansturen om dat te bereiken.
Daarvoor ben en voel je je verantwoordelijk.

Maar pas op!
Jouw verantwoordelijkheidsgevoel kan je onbedoeld dwarsliggen op je teamreis naar die bestemming.

Hoe dan?
Je voelt je verantwoordelijk. Je wil het goed doen en die ‘bestemming’ bereiken. Je wil dat je teamleden die verantwoordelijkheid ook voelen en actief aan de slag gaan om dat doel ook te bereiken. Dat wil je ze duidelijk maken en om er zeker van te zijn dat je op de goede weg bent, ben je snel geneigd om de boel goed in de gaten te houden en te gaan controleren.

Begrijpelijk en goed bedoeld.

Maar als je actieve en verantwoordelijke medewerkers wil, werkt dit averechts.
Hoe meer jij nog in regie bent, de zaken stuurt, aanstuurt en vervolgens controleert… Hoe passiever je medewerkers worden.

Begrijp me niet verkeerd.
Sturing geven aan je medewerkers is niet verkeerd.
Maar de wijze waarop je als leidinggevende stuurt, kan enorm verschil voor je maken.

Het gaat erom in hoeverre jij een ander het stuur in handen geeft.
Lees: de verantwoordelijkheid geeft om zelf te mogen rijden.

En het gaat erom in hoeverre je een ander de ruimte geeft om zelf de reis uit te stippelen. Lees: Het vertrouwen geeft om zelf een goede weg te ontdekken om uiteindelijk bij de bestemming aan te komen.

Het verschil wordt je duidelijk aan de hand van deze voorbeelden van sturing geven:

1) Je legt aan je medewerkers als een navigator van te voren exact uit hoe iemand het beste van A naar B kan gaan rijden. Iets in de zin van: “Bij de eerste kruising ga je linksaf. Dan moet je 20 km rechtdoor rijden en vooral niet vergeten om na de brug rechtsaf te slaan. Let ook op in de Dorpsstraat, want daar mag je niet harder dan 30 km per uur rijden”. Liefst ga je de eerste keer nog zelf achter het stuur zitten en zet je de ander naast je. Als ze eenmaal zelf onderweg zijn ben jij degene die “ Probeer om te draaien” roept, zodra ze een verkeerde afslag nemen, zodat ze snel terug kunnen rijden naar de door jou voorgeschreven route.

2) Je legt je medewerkers uit dat je wil dat ze op een bepaald tijdstip op bestemming B aankomen. Je stuurt ze in een richting. Je geeft aan dat, mochten ze hulp nodig hebben, ze altijd routetips bij jou of andere collega’s kunnen opvragen. Je geeft aan op tijdstip x met elkaar af te spreken om de reis tussentijds met elkaar te evalueren. Sturen zonder te sturen.

Waarom jij het als navigator (situatie 1) zo druk hebt en houdt.

  • -Medewerkers worden afwachtender. Ze twijfelen langer op een kruispunt. Moest ik hier nu links of rechts? Ik wil wel goed kiezen…. Volgens mij was het links: “ PROBEER OM TE DRAAIEN”, roep jij. Shit…verkeerd. Ik wist het niet meer. Volgende keer moet ik niet zo snel kiezen. Eerst nog even goed nadenken of navraag doen bij mijn leidinggevende of ik wel op de goede weg ben. Kortom: Meer onzekerheid en passiviteit.
  • Aangezien jij zo snel mogelijk naar B wil, zul jij bij die afwachtendheid en passiviteit van je medewerkers meer geneigd raken om je er toch mee te gaan bemoeien (controleren en sturen). Bij het eerst volgende kruispunt roep jij dus maar weer: HIER MOET JE LINKSAF.
  • Je medewerker denkt: Ach ja, da’s waar ook. Gelukkig roept mijn leidinggevende als ik het niet meer weet of te lang wacht. Da’s wel fijn, want dan gaat het in ieder geval niet meer fout. Effect: Nog meer passiviteit.
  • Jij denkt: Waarom wordt er op elk kruispunt nou zo lang gewacht!!! Moet ik dan werkelijk alles voor gaan zeggen? Blijkbaar wel. En daar ga je….

Doorbreken dus die cyclus.

Geef richting, geef verantwoordelijkheid, geef vertrouwen.
Sturen zonder te sturen.

“Bestemming bereikt”
Goeie reis.

Linda

Meer inspiratie

Inspirerend leiderschap
Mis